Posts

BLOGS

“I am your author, you are my creation” - ArtRotterdam

Afbeelding
OBJECT | HAKA Elk bezoek doet Rotterdam in mijn top-tien en nog-dichtbij-ook stijgen. Deze stad is niet bang voor verandering, om gebouwen in te richten zonder het karakter te breken en daar dan nog eens ontwerpers in los te laten. Tussen de Spaanse Polders en Nieuw West worden oude, industriële gebouwen ingepikt door mensen op weg naar een nieuwe wereld. Vet snoep voor de geïnteresseerde mens én voor architektuur geeks . OBJECT in HAKA en ART in Van Nelle Een weekend lang hangt hier in adembenemende locaties kunst naast design en mode; mooi om naar te kijken én om - met een beetje portemonnee - uw decor op te waarderen. Of niet, maar dat is smaak en geen voer voor discussie. Je kickt hier op de originaliteit van de makers en het maakbare met een ziel. Soms een zieke ziel, waarom ook niet? Het is het eigen idee erkennen en vertrouwen. En het vorm geven.   En dan erkenning en een plek krijgen in de gestripte HAKA-fabriek. Wat een gebouw. Galerijen uit de vier w
Een reactie posten
Meer lezen

Een beetje Panamarenko blijven

Afbeelding
Eind vorig jaar tekende Panamarenko zichzelf de hemel in met een laatste, zelfbedachte formule. Zo moet het gebeurd zijn. Op een dag dat vogels met zijn allen verzamelden op één van de vele bouwkranen die tegenwoordig hoog boven elke stad uitpieken, weifelend of ze nu wel of niet zouden vertrekken. Verandering van klimaat schudt het grut door elkaar, net zoals Panamarenko dat deed. Zijn artiestennaam vond hij zelf uit maar eigenlijk bestond ie al. Het is een aaneengeknoopte afkorting van een luchtvaartmaatschappij - toepasselijk - maar ook een beetje de naam van een Russische generaal. Van een strateeg, preciseert Henri Van Herwegen, gekleed in uniform met brede revers en een dubbele rij gouden knopen. Met kinderlijke geestigheid maar ver af van naïviteit. Met architectuur, techniek en fysica in zijn bloed was hij altijd op weg naar de realisatie van visionaire ideeën. Van dat manneke komt niks terecht Vroeger, op de schoolkoer, verzamelden we elastiekjes, karton
Een reactie posten
Locatie: Antwerpen, België
Meer lezen

Une nuit à Paris

A cosy apartment in Abbesses, with panoramic view. En Izy treintickets. Opgewekt toekomen in een stad als Parijs staat in schril contrast met de tienduizend gilets jaunes die er betogen op de Champs Elysées. Uit protest tegen meer belastingen plunderen ze grote winkelketens en steken ze het befaamde Les Fouquet’s in brand. De toestand is gespannen. President Macron zal helaas vroegtijdig de skipiste moeten verlaten. Eind vorig jaar werd ons afgeraden Parijs te bezoeken gezien het dreigende gevaar van die gele hesjes. We annuleerden onze minitrip en liepen daardoor de digitale expositie van Klimt mis. Nu zijn we er en de gele hesjes zijn met nog veel meer.   We merken er niks van. We zullen overnachten in de buurt van de Sacré-Coeur, in een cosy apartment dat vijf sterren krijgt. De foto op de website is veelbelovend. Pierre haalt de sleutels uit zijn kassa. Hij is patron van café Chinon, waar Parijzenaars na een week hard werken wat rondkletsen op een zonnig terras.
Een reactie posten
Meer lezen

Vanavond was ik even een heel schoon mens

Vanavond was ik even een heel schoon mens. Spijtig dat ik alleen was. Het gebeurde de afgelopen week toen ik melding kreeg dat ze mijn thuis zouden afnemen. Ik hing zeven dagen in het ongewisse, zonder grond onder mijn voeten en dak boven mijn hoofd. Het was spartelen en niet weten voor hoe lang, gevangen zijn in niets dat er nog zou zijn. Best wel kafkaiaans.  Het was mijn thuis – wat mijn thuis niet meer zal zijn en waar ik nu al wel eens spijt van heb dat dit mijn thuis niet meer zal zijn – die me werd afgenomen. Het was die totale onzekerheid over zo een eigen plek, waar die ter wereld dan ook mag zijn, die me deed beseffen dat iedereen een thuis verdient. En vanavond wilde ik die thuis aan iedereen geven. Want ik kreeg terug grond onder mijn voeten. Het duurde amper een week, die onzekerheid, maar het leek een eeuwigheid. Dat heb je zo met onzekerheid. Dat je nooit weet hoe lang onzekerheid zal duren. Ik kreeg dus terug vastigheid. Weliswaar in vervaarlijk zompige
Een reactie posten
Meer lezen

A day in A city

Afbeelding
Nog steeds dreigingsniveau drie, ook in Luik, beweerde de journalist op de radio. Dat bericht lijkt ter plekke aangekomen eerder surrealistisch en dat komt goed uit. In grijs weer - nog even en dan regen - staan we te kijken naar twee militairen die wat verloren het station bewaken. Journalisten berichten altijd over één plek, ze zitten op die ene pin in Google, zeg maar. Maar op die ene pin is nu, hier, nada dreiging. En als er al enige dreiging zou zijn, dan komt die van de twee militairen aan het station. Het is tijd voor surrealisme. Het kan haar vandaag even geen moer schelen, terwijl ik nu echt wil vreten. Zij is verzadigd van kunst, mijn honger knaagt. Maar niemand blijft onberoerd bij genialiteit in de waanzin. Of is het teveel drank en drugs? Dali, dus. Hij werkte overdreven gedetailleerd, waardoor dromen werkelijk werden. Of werkelijk dromen. Het is  Daliniaans  betekent  het is knap f****d up , met de nadruk op  knap . Surrealisme is het dictee van de gedachte, in
Een reactie posten
Meer lezen

Koffie

Afbeelding
Mijn eerste, voorzichtige stapjes op mijn blog. Schuivend, schoorvoetend. Willen is ook  moeten  durven.  En het moeten mag nog weg.  Want ik wil. Dansende letters over schone dingen. Schone verhalen over dansende dingen. Nog even niet voor iedereen. Nog even twijfelen. En dan doen. Elke dag die van mij is, begint met koffie. Van mijn slaapkamer naar de keuken en in de keuken naar de koffiepot, waar nog een beetje zomers kamperen aan vastkleeft. Zonder nadenken de achthoekige Bialetti opendraaien en schoonspoelen. Het onderste potje vullen met water, drie scheppen koffie in de filter, het kannetje er bovenop dichtschroeven en dan op het vuur. Het nieuws via de radio laten binnenkomen en een douche nemen is ingesteld op de tijd die het water nodig heeft om door de koffie door te dringen. De espresso die borrelt, de koffiewolk die te voorschijn komt. Het is wakker worden langs je neus weg, zachtjes maar met enige aandrang. Het is robuust en ook een beetje chocola. Het is leunen t
Een reactie posten
Meer lezen

Bagage

“Als je kan, reis dan de wereld rond.” Peinzend keek hij eerst naar de foto in zijn hand en daarna naar mij. “Neem zo weinig mogelijk mee, ballast is nutteloos. Vul je koffer met je beste paar schoenen en een dik boek. Schoenen omdat ze je steun geven onderweg en het spoor zijn dat je zal achterlaten. En een dik boek, nog ongeopend, maar zo goed als zeker dat dit boek het beste zal zijn dat je ooit gelezen zult hebben.” juli 2002
Een reactie posten
Meer lezen