Eind vorig jaar tekende Panamarenko zichzelf de hemel in met een laatste, zelfbedachte formule. Zo moet het gebeurd zijn. Op een dag dat vogels met zijn allen verzamelden op één van de vele bouwkranen die tegenwoordig hoog boven elke stad uitpieken, weifelend of ze nu wel of niet zouden vertrekken. Verandering van klimaat schudt het grut door elkaar, net zoals Panamarenko dat deed. Zijn artiestennaam vond hij zelf uit maar eigenlijk bestond ie al. Het is een aaneengeknoopte afkorting van een luchtvaartmaatschappij - toepasselijk - maar ook een beetje de naam van een Russische generaal. Van een strateeg, preciseert Henri Van Herwegen, gekleed in uniform met brede revers en een dubbele rij gouden knopen. Met kinderlijke geestigheid maar ver af van naïviteit. Met architectuur, techniek en fysica in zijn bloed was hij altijd op weg naar de realisatie van visionaire ideeën. Van dat manneke komt niks terecht Vroeger, op de schoolkoer, verzamelden we elastiekjes, karton